Gıybet etmek dinimizde memnudur. Ölü eti yemeye teşbih eder Rasül-ü Zişanımız.Her ne kadar bazı zevat:”Arkasından konuştuğumu yüzüne de söyleyebilirim, ben yalan söylemiyorum ki yaptığı şeyi söylüyorum” gibi beyanatlarla haklılıklarını ifade etselerde bunların hepsi arkasından konuşulan kişiyi rahatsız edecek seviyede cümleler ise haramdır. Zaten ğaibteki kişi hakkında doğruyu söylememek iftiradır ki zinadan bile eşeddir buyrulmaktadır. Bırakın kelam sarf etmeyi yüz mimikleri ile bile ifade edilen hoşnutsuzluk edici unsurlara da şamil bu husus. Gıybet sadece dil ile olmaz. Göz ile, el ile, işaret ile, yazı ile, resim ile, karikatür ile, film ile de olabilir. Fakat en yaygın şekil dil ile olanıdır. Etmemeli gıybeti mümin ama sadece bununla da yetinmemeli ve edenlerin olduğu yerden en azından uzaklaşmalıdır, dinlememelidir onları.İctinap hususunda mugtezai hale görede hareket elzemdir.Zira her zaman her kişiye aynı tepkiyi yapmak imkansızdır.Arkadaşı ile beraber kalan bir şahıs, gıybet dinlemeye maruz kaldığı takdirde direk tepki vermesi belki kırgınlığa neden olabilir.Anlattıklarını bir şekilde geçiştirmeli, oralı değilmiş gibi davranmalı, hemen farklı bir mevzu ile ilgili soru sorarak et yemesini sona erdirmelidir arkadaşının ve kendi seyretmesinin. Veya tatlı bir ifade ile uyarısını yapabilmelidir.”Bırak be arkadaşım şu anlattıkların gıybet yapıp günah işlemeye bile değmez” şeklindeki bir yaklaşım hem arkadaştan yana izlenimi verir, hem ters tepkiye neden olmaz hem gıybet yaptığını çağrıştırır hem de haram olduğunu ifade eder.Her ne metod uygulanırsa uygulansın gıybetten ictinap zaruridir.
Yalnız birkaç arkadan konuşmayı dinimiz mübah da saymıştır. Mesela ar sahibi olmayanların ve facir kimselerin, yani din hakkında açık bir şekilde sapıklığı tescillenmiş kişilerin arkasından konuşmakta bir beis yoktur.