Allah'ın adaleti er ya da geç mutlaka tahakkuk eder. Kimsenin yaptığı
yanına
kalmaz!.. Bu gerçeği Arap atasözünde şu kelimelerle ifade ederler: -
Men dakka, dukka!. Türkçemizde ise, "Çalma kapıyı, çalarlar kapını."
şeklinde dile getirirler. Bu sözlerle söylenmek istenen, kimsenin yaptığı
yanına kalmayacağı gerçeğini basite almamak gerektiğidir. Eninde sonunda
İlahi adalet yerini bulur, birinin kötü niyetle kapısını çalanın bir gün
kapısı çalınır. Men dakka, dukka!. dünyasıdır bu.
Öyle ise kimse gücüne, kuvvetine, zorbasına ve dayatmasına güvenerek
kötülüğe yönelmesin. Unutmasın ki, Allah (imhal) eder, ama (ihmal)
etmez... Yani mühlet verir, ama unutmaz, ihmal etmez, yaptığını yanına
bırakmaz. Bir de bakarsınız ki, kötü niyetle kapı çalanın bir gün kapısı
çalınmış, yaptığı
yanına bırakılmamıştır.
* * *
Abbasi halifelerinin beşincisi Harun Reşid, sarayının bahçesindeki bir
gül fidanını çok beğenir. Yaprağı, kokusu, görünüşüyle dikkatini çeken
gülü özel
bakıma alması için bahçıvana emir verir.
Bahçıvan üzerine titremeye başlar gülün. Ne var ki, sakınan göze çöp
batar derler ya. Aynen öyle olur. Bir sabah bahçıvan gelip bakar ki, gülün
dalına konan bir bülbül, ne kadar yaprak varsa hepsini gagalayarak yere
düşürmüş. Tek yaprak bırakmamış gülün başında... Korku içinde koşar
halifeye: - Sultanım der, üzerine titrediğimiz gülün yapraklarını bir
bülbül gagalayarak yere dökmüş, tek yaprak bırakmamış gülün başında...
Harun Reşid,
telaş etmeden cevap verir:
- Üzülme efendi üzülme, der. Bülbülün yaptığı yanına kalmaz!.
Rahat bir nefes alan bahçıvan işine döner. Bir gün bakar ki, bir yılan
yaprakları düşüren bülbülü yakalamış, yutmak üzere, otların arasında kayıp
gidiyor. Heyecanla yine halifeye gelir:
- Sultanım der, bülbülü bir yılan yakalamış, yutarken gördüm.
Sultan yine telaşsız:
- Merak etme efendi der, yılanın yaptığı da yanına kalmaz!.
Bahçıvan yine işine döner... Bir ara bahçede çalışırken otların
arasında yılanı görür. Hemen elindeki küreğiyle darbe üstüne darbe
indirerek yılanı orada öldürür. Sevinçle geldiği halifeye durumu anlatır:
- Sultanım der, bülbülü yakalayan yılanı ben de bahçede otlar arasında
yakalayıp küreğimle öldürdüm. Harun Reşid yine sakin:
- Bekle efendi bekle der, senin de yaptığın yanına kalmaz!. Nitekim
çok geçmez bahçıvan hatalar yapar. Yakalayıp halifenin huzuruna
çıkarırlar. Cezalandırılmasını isterler. Halife emrini verir.
-Atın bunu zindana!. Hemen yaka paça zindana doğru götürürken geriye
dönen bahçıvan şunları söyler:
-Sultanım der, bülbülün yaptığı yanına kalmaz dediniz, onu yılan
yuttu. Yılanın yaptığı yanına kalmaz, dediniz, onu da ben öldürdüm.
Şimdi benim yaptığım da yanıma kalmıyor, sen zindana attırıyorsun..
Herkesin
yaptığı yanına kalmıyor da seninki mi yanına kalacak? Demek sana da
bir yapan çıkacak... Öyle ise gel sen bana yapma ki bir başkası da sana
yapmasın!..
Harun Reşid, doğru söyledin bahçıvan, diyerek:
- Bırakın bahçıvanı, çiçekleri sulamaya devam etsin!.. Derler ki: -
Sultanımız, yaptığı yanına kalır!..
- Hayır der, kimsenin yaptığı yanına kalmaz. En ağır şekliyle ahirette
ödemeye tehir edilir. Ama gafil insanlar bunun farkına varamaz da, yaptığı
yanına kaldı sanırlar!..
- Evet, evet... Kimsenin yaptığı yanına kalmaz. Bunda hiç şüpheniz
olmasın. Yanına kaldı sanılanlar daha ağırıyla ahirette ödemeye tehir
edilirler. Ne var ki, gafil insanlar bunun farkına varamaz da yaptığı
yanına kaldı sanırlar.
( Zaman Gazetsi Ahmed Şahin)
