İnsanın rahat hayatı arzulaması rahat veya rahatın peşinde koşması (ölümü hatırına getirmeden, hesab
vereceğinin şuurunda olmadan) aslında benliğinin mana yüklediği şekildeki hayat tarzının, zihindeki hayat
felsefesinin ve özelliklerinin var oluduğunu,onları yaşayarak maddi yaşamda da, beden yoluyla onları tatmak ve böylece tekrar etmek ve alıskanlık haline getirip maddi hayatın alanında düzleminde hayata tutunmak.
Bu şekilde devam ettirilen hayat insanı tam bir gaflete sokar, duygular uyuşur, ölüm hiç anılmaz hale gelir.
Böyle bir ebedilik sanısı veya zannı içinde hayatı sürdürmek tam "ene"nin istediği kurduğu, mana yüklediği,
var ettiği bir hayatin içinde ve bedenin arzularının ve şeytanında sahte dostluğunun refakatinde insan var
olmak hissini tatmin eder.
Zamanla bu hayat öyle bir kalbi sevgi ve aşkla bağlanılır ki, insanın varlığının mana elbisesini kendisine donuk bakışına veya ondan gelecek değerli söz iplerine takan aşıkların sevgililerinin daima ebed müddet yanlarında olmalarını arzu etmeleri gibi o hayatı ve onunla tatmin olan ve ona var olduğu hissini veren bedeni, nefsani arzularıyla olmak ister.
Ama işin özünde zanlarla, yanılgılarla, hayali, vehmi kuruntularla hareket edilmektedir. İnsanın karşısına
çıkan dertler, hastalıklar, kazalar kendi rahatlık halinde kendisine kurduğu ve temelini "ene"nin, prensiplerini nefsani arzuların ve şeytanın oluşturduğu dininin bir serap olduğunu ve hiçte zannettiği gibi %100 kontrolünde olan bir yaşamın içinde olmadığını farkettirir, gözü bir anlık ayrılık ve yokluk korkusuna, acısına kaydırır.
Ne mutlu soru, dert madenlerinde hakikat altını kazısı yapan hakikat işçilerine ve bu yola feda olan muhabbet fedailerine ...
