Hurufilik

İslamiyet’i yıkmak için kurulan bozuk yollardan biri. Kurucusu bir Acem (İran) Yahudisi olan Fadlullah bin Abdurrahman Tebrizi, İran’ın kuzeyinde Esterâbâd şehrinde 1340 yılında doğdu. Kur’an-ı kerimde bildirilen haramlara helal diyen ve bundan dolayı kendilerine “İbahiyye” ismi verilen Karamiti fırkasına mensuptur.

Hurufiliğin bu bozuk inanışları İslam ülkelerinde cahil halktan bazı kimseler arasında yayılmaya başlayınca Timur Hanın oğlu Miran Şah, babasının emri ile 1393 senesinde Fadlullah-ı Hurufi’yi öldürdü. Böylece Timur Han, İslamiyet için çok tehlikeli olan Hurufiliğin yayılmasını önledi. Bunun için Bektaşi ismi altında kendini gizleyen Hurufiler, Timur Hanı sevmezler, hep kötülerler.

Hurufiler, Bektaşilik ismini kendilerine perde yaparak, bu perde arkasında çalışmışlardır.

Bektaşi tarikatı adı altında saklanan Hurufilerin yollarının esasları şunlardır:

1. Fadl-ı Hurufi ilah, tanrıdır. Bunlara göre tanrılık ezelde görülmez bir kuvvet idi. Önce harfler şeklinde, sonra peygamber şeklinde, nihayet Fadl’da açığa çıktı.

2. Hz. Ali’nin sözleri diyerek uydurdukları sözler ve düzdükleri hadis-i şerifler ile, Ali’yi sevenlere günah zarar vermez. İbadete lüzum yoktur, haramlar helaldır, derler.

3. Bütün dinlerin bir olduğunu, Fadl-ı Hurufi’nin Muhammed aleyhisselam ve Hz. Ali’den (hâşâ) üstün olduğunu söylerler.

4. Bunlara göre namazı bir kere kılmak, orucu bir kere tutmak, guslü de ömründe bir kere almak farzdır. Gusül edip vücudunuzu hırpalamayın, derler.