وَلَا أَنتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ
Ve lâ entum âbidûne mâ a’bud(a’budu).
| ve lâ entum | : ve siz değilsiniz |
| âbidûne | : kul olanlar, tapanlar |
| mâ a'budu | : benim kul olduğuma |
«Benim (kendisine) ibâdet (de devam) edeceğime de siz kulluk ediciler değilsiniz».
«Siz de benim ibadet ettiğime ibadet ediciler değilsiniz.»
Siz de tapanlardan değilsiniz benim ma'buduma
Siz de benim kulluk ettiğime tapanlardan değilsiniz.
Siz de benim taptığıma tapıcılar değilsiniz.
'Benim taptığıma da sizler tapmazsınız.'
“Siz de benim kulluk ettiğime kulluk edecek değilsiniz.”
Siz de benim taptığıma tapmıyorsunuz.
Benim taptığıma da sizler tapıcılar değilsiniz.
Siz de benim ibadet ettiğime ibadet etmiyorsunuz.
Siz de, benim ibadet etmekte olduğuma (Allah’a) ibadet ediciler değilsiniz.
Benim taptığıma da sizler tapmazsınız.
Ve siz de tapmazsınız benim taptığıma.
Siz de benim taptığıma tapmıyorsunuz.
"Benim taptığıma siz tapacak değilsiniz."
«Benim taptigima da sizler tapmazsiniz.»
Siz de benim taptığıma tapmazsınız.
"Benim taptığıma siz tapacak değilsiniz."
siz de tapmazsınız benim taptığıma.
Siz de benim kulluk ettiğime kulluk edenler değilsiniz.
«Benim taptığıma da siz tapacak değilsiniz.»
Benim taptığıma da siz tapacak değilsiniz.
Siz de benim yaptığım ibâdeti yapmazsınız.
Siz de ibadet etmezsiniz benim ibadet ettiğime.
'Siz de benim taptığıma tapmazsınız.'