Kınalısevda
- Ayrıntılar
- Kategori: Has kalem
- Gösterim: 1237
Kızılelmam... Ve beni, benden büyük bir güçle kendine çeken, ufkun ardındaki mıknatısım...
Sen benim hep noksanım, hep eksiğim... Ve ben sensiz hep noksanım, hep eksiğim.
Yarım elmam...
Varsın... Ama, yok kadar uzakta!
Yarsın; Hem de yokken var kadar yakın...
Kınalı koçlar gibi, “bıçağına” gönderdiğim kınalı duygularım meleşiyor!..
Sanki eyleşiyor zaman...
Sanki söyleşiyor mekân...
Sanki sözleşiyor mevsimler; dolanıyorlar, sarılıyorlar üst üste...
Ve kınalı selamlarım, diyar diyar seni arıyor...
Kızılelmam; Bulunmazım, tutulmazım...
Ve kaçmaktan yorulmazım...
Gönlümde durulmazım...
Kınalı...
Al kınalı...
Ve kınalı selamlarım, diyaar diyar seni arıyor...
Dur gayrı... Beni, benden büyük bir güçle kendine çeken, ufkun ardındaki mıknatısım...
Dur gayrı...
Yoruldum;
Güneş geçti beni ve ufuk kızıla kesti!
Kızılelmam...
Zamkımsın! Kaybedersem seni...
Yahut içimden çıkarsan;
Çözülürüm...
Dökülürüm...
Serilirim Ağustos tozu gibi, sıcak yollara.
Korkarım o zaman;
Adım adım, yolcu ayaklarıyla sana doğru taşınmak zaman alır diye!..
Çözülürsem... Dökülürsem...
Ve serilirsem yollara, toz olup;
Zaman alır taşınmak...
Ve tanışmak zaman alır.
Kınalı koçlar gibi, kınalı duygularım meleşiyor!..
Kızıl kına rengindeki hançerini soksana kınına!.. Yahut son selâmımdan çıkarmasana!..
Yokken var kadar yakınsan da;
Yok kadar uzakta durmasana...
Sen benim hep noksanım, hep eksiğim...
Ve ben sensiz hep noksanım, hep eksiğim.
Yarımelmam...
Kızılelmam.
Hep noksanım, hep eksiğim;
Yarımelmam...
İhtiyacım.
İhtiyârım... Yârım...
Yarım.
Kızılelmam.
Dur gayrı, yoruldum... Bulunmazım, tutulmazım ve gönlümde durulmazım.
Dur gayrı...
Yoruldum; güneş geçti beni ve ufuk kınalandı!..
Bıraktığım izden yollar kınalandı!..
Ben... Bu “kınalısevda” nerdeyse kanatlandı!
Duy gayrı...
Ve dur gayrı;
Kınalı, al kınalı...
Ve kınalı selâmlarım diyaar diyar seni arıyor...
Stop
Muammer Erkul
04 Mayıs 1999 Salı
Türkiye Gazetesi
