Varsın ya..
- Ayrıntılar
- Kategori: Has kalem
- Gösterim: 1114
Bunu bilmek ne güzel.
Sevgine, sevdiğine, seviyor olduğuna güvenebilmek çok güzel...
“Yoksun” sanmak ne kötü!..
Hani bazen ille de, ille de sesini duymak isterim...
Belki hoşlanırsın, belki de sıkılırsın bundan, ama elimde değil; işte onlar, öyle zannedişlerimi, yani “sanki yoksun” sanışlarımı susturmak içindir...
Yani... Senin; “benim uydurduğum bir masal” olma ihtimalini ortadan kaldırmak için!..
Beni anlaman gerekmiyor ki, zorlama aklını, yorma kafanı...
Sen.. Zaten.. Ne, var idiysen yok olabilirsin bundan sonra; ne de yok isen var olabilirsin kendi kendine... Hem de, benim bunları yazdığımdan bile habersiz...
Yorulma, dedim ya; anlamaya zorlanma!
Bir sır almak ister misin benden, veya sana bir gizlimi vermemi arzu eder misin?..
Peki, al öyleyse açarak avuçlarını...
İşte!.. Evet, varsın!..
Çünkü, gördüm ki; avuçların vardı ve sırrım durdu avuçlarında...
Ve bir istiridye kabuğuna incilerin yakışması gibi, ne çok yakıştı sırrım avuçlarına!
Varsın, artık biliyorum; varsın ya, bu çok güzel...
Gerçeksin ya, huzurluyum...
İnanıyorum ya, güvenebiliyorum ya, ben çok şanslıyım...
Seni; “yoksun” sanmak ne kötü!
Varsın ya, mutluyum...
Muammer Erkul
