Ve aşk!...
- Ayrıntılar
- Kategori: Has kalem
- Gösterim: 1529
Gönlün bağrına, huzme gibi düşen; cayır cayır yakan aşk. Dünya hanında saltanat, gönül evinde sultansın. Her şey sensiz donuk ve meyyittir. Can adına, bir nefes alış bile olmaz. Her canlıda varsın. Bütünüyle hüküm sürmektesin. Belki varların belki yokların içinde; ama varsın yaşansan da yaşanmasan da.
Ve aşk!.. Düştü yola. Dikenli ya da dikensiz uğradı yoluna çıkanlara. Maksudu vardı; yaşatmak aşkı. Bilen bilmeyen bir olmadığı gibi. Aşkı bilenle bilmeyen bir olmazdı. Duygu yükünün en ağırı, kalbi yoranıydı. Ağırdı hem de çok. O kadar ağırdı ki kaldıramayanlar oldu. Gecesi gündüz bir birine karışıp, hayatı yaşanmaz hale getiren oldu. Kendini çöle atanlar, dağa vuranlar, ölümü seçenler oldu. Ve aşkın çölünde kavrulanlar, yürekte kavrulup, mahşere kaldı buluşma. En sevgiliden armağan olan aşk, nasip olanların içinde; değerini biçemeyenler oldu. Kendine mal edip, hakiki aşık unutuldu.
Ey yar! Sen vuslat sen ayrılıksın. Sen tufan sen serin bir rüzgar. İki zıtın birleşmediği nokta. Tozu dumanı birbirine karışmış bir vadide; yüreğe batan bir dikensiz. Acın bir yana; hasretsin. Bazen yegane bazen de niye geldin diyensin. İstenen de istenmeyendesin.
Aşk: sarmaşık demekmiş. İsmiyle müsemma bu olsa gerek. Maksudu bizzat ismiyle yaşatan; adına ikrar eyleyip kabul ettiren. Sarmaşık: dolanma, sarmalama, içi içe girip kenetlenmek. Demek ki aşk yüreğe girdi mi: bütün bedeni ve ruhu sarmalıyor. Tabi ki gerçek aşka talep edenler içindir. “Hayatı aşka bölünce hayat çoğalır; bütün hayatları toplasan geriye aşk kalır.” İskender Pala’nın bu sözü, aşkın gerçek halini ortaya koymakta. Hayatın mayasında aşkın olduğunu, her canlıda izler barındığını. Özellikle de insanda.
Ama günümüzdeki aşk, gerçek anlamda bildiğimiz aşk mıdır. Günahların boyutuna yaklaştıran. Görüşme,dokunma diye adlandırılan; aşk mı? Elbette ki hayır. Öncelikle aşkı: ilahi aşktan süzülen bir hediye olarak görmek. Asıl aşkı bize gösterendir. O’na yaklaştıran aşk: gerçek aşktır. O’ndan gayrisi ne aşk ne de sevmektir. Hayatın özünde olan aşk o zaman: ne hissedilir ne de farkına varılır.
Bölme, çıkartma, toplama, çarpmanın neticesi; aşk. Gerisi hep yalan, ihanet, süfli zevklerdir. Hangi yola girersen gir, karşına aşk çıkar. Hangi yöne dönersen dön aşkı görürsün. Kıymeti verdiğin değerle ölçülür. Değeri sende önemsiz: birkaç günlük aşksa, o mahiyetinde ölmüş ve belki de hiç doğmamıştır sende. Geçici sevgileri aşk sanmak en büyük yanılgı ve ne büyük hayal kırıklığıdır. Hevesten başka nedir?! Bulan değerini bilmez; bulmayanda aşkın kıymetini derk edemez.
Ve aşk! Dünya pazarında. Yaratılmadan öncede var. Yaratıldıktan sonra fıtratına yerleştirilen. Küçük kâinat olan insanın fıtratına da yerleştirilmiş. Kimi en şiddetli bir şekilde fıtratındakini yaşamış kimi de ne olduğunu bilmeden, fıtratının dışında bir ömür geçirmiş.
Aşk, sana dökülen gözyaşı şimdi hangi menzilde? Sana yanan yürek hangi coğrafya da? Senden bihaber geçen ömrü: kim talep etmiş. Acıdan korkan, ayrılıkta gem vuran, gözyaşını istemeyen. Yani kupkuru bir hayat. Taşlanmış bir kalp. Acıyı bilmeyen, acıyı anlamayan, başkasının acısına soğuk nazarlar gezdiren.
Aşk, şimdi nerdesin, hangi yüzyılda yaşamaktasın? Bizden uzakta olduğun belli. Þimdi, değerini sanal aşklara verdiler. Bir kaç gün bile sürmeyen. Adına aşk deyip, gönül eğlendirdiler. Sen kayıp kentin, kayıp vatandaşı oldun. Seni bilmek, geçen yüz yıllara nasip; bu asra nasip olmayan.
Ve aşk!.. Uzak kaldığın bu asırda sende bihaber geçen ömre ağla. Çünkü ağlanacak haldeyiz. Teknolojinin içinde, seni kaybettik. Hiç kazanılmayan kaybedilir mi? Evet biz kazanmadan kaybettik. Acımız büyük; ağla bize aşk.
Fadime Kaya
Gençyaklaşım
