وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ
Ve emmâ bi ni’meti rabbike fe haddis.
| ve | : ve |
| emmâ | : amma, fakat |
| bi ni'meti | : ni'metini |
| rabbi-ke | : senin Rabbin, Rabbin |
| fe | : artık |
| haddis | : bahset, anlat |
Bununla beraber, Rabbinin ni'metini (durmayıb) söyle (anlat).
(10-11) Ve bir şey dileneni de sakın kovma. Fakat Rabbin nîmetini de yâd et.
Fakat rabbının ni'metini anlat da anlat.
Fakat Rabbinin nimetini anlat da anlat!
Fakat Rabbinin nimetini anlat da anlat.
Yalnızca Rabbinin nimetini anlat.
Rabbinin nimetine gelince; işte onu anlat.
Ve Rabbinin nimetini minnet ve şükranla an.
Ama Rabbin nîmetini elinden geldiğince anlat!
Rabbinin nimetlerini ise durmayıp söyle!
Amma Rabbinin (sana verdiği peygamberlik) nimetini (durma insanlara) söyleyip anlat...
Rabbının nimetine gelince ondan sözet.
Ve Rabbinin nîmetini an, söyle.
Ve Rabbinin nimetini minnet ve şükranla an.
Rabbinin nimetini durmaksızın anlat.
Yalnizca Rabbinin nimetini anlat. *
Yalnızca Rabbinin nimetini anlat.
Rabbinin nimetini durmaksızın anlat.
ve (her zaman) Rabbini(n) nimetlerini an.
Rabbinin nimetini ise, haydi anlat.
Rabbinin nimetini durmaksızın anlat.
Rabbinin nimetini yâd et.
Ve Rabbinin ni'metini anlat.
Ve Rabbinin nimetini söz ve fiillerinle dile getir!
Ve Rabbinin sana yaptığı iyilikleri de anlat.