فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلَا تَقْهَرْ
Fe emmel yetîme fe lâ takher.
| fe | : artık |
| emmâ | : amma, fakat |
| el yetîme | : yetim |
| fe | : bundan sonra |
| lâ takher | : kahretme, üzme |
O halde, yetime gelince: (Ona sakın) kahretme.
Artık yetime sakın kötü bir muamelede bulunma.
Öyle ise amma yetîme kahretme
Öyle ise, sakın yetime kahretme (onu horlama)!
Öyleyse sakın yetimi ezme.
Öyleyse sakın öksüze kötü muamele etme;
Öyleyse sakın yetimi ezme!
Öyleyse yetimi sakın ezme.
O halde, sakın öksüzü hor görüp ona kötü davranma !
Öyle ise, sakın yetimi güçsüz bulup hakkını yeme, sakın onu küçümseyip üzme!
Öyle ise, yetime gelince; zulüm etme.
O halde sakın yetime kahretme.
Artık sen de yetîmi horlama.
Öyleyse yetimi sakın ezme.
Öyleyse, sakın yetimi üzüp kahretme.
Oyleyse sakin oksuze kotu muamele etme;
Yetime gelince sakın onu üzme,
Öyleyse, sakın yetimi üzüp kahretme.
Öyleyse yetime haksızlık yapma,
Şimdi yetimi hor görme.
Öyleyse, sakın yetimi üzüp kahretme.
Öyleyse yetime sakın kötü davranma.
Öyleyse sakın öksüzü ezme,
O halde, yetimi örseleme,
Öyleyse, öksüzü yüzüstü bırakma.