بَلَى إِنَّ رَبَّهُ كَانَ بِهِ بَصِيرًا
Belâ, inne rabbehu kâne bihî basîrâ(basîren).
| belâ | : hayır |
| inne | : muhakkak ki |
| rabbe-hu | : onun Rabbi |
| kâne | : idi, oldu |
| bi-hî | : onu, kendisini |
| basîran | : en iyi gören |
Hayır (o, Rabbine dönecekdi). Çünkü Rabbi onu çok iyi görendi.
Hayır. Şüphe yok ki, Rabbi onu görür olmuştur.
Hayır, çünkü rabbı onu gözetiyordu
Hayır, çünkü Rabbi, onu gözetiyordu.
Hayır Rabbi onu görmekte idi.
Bilin ki, Rabbi onu şüphesiz görmekteydi.
Hayır! Sandığı gibi değil! Şüphesiz Rabbi onu görüyordu.
Oysa gerçekten Rabbi onu görüyordu.
Hayır, (kurtuluş yok) şüphesiz ki Rabbi onun yaptıklarını (bir bir) görmekteydi.
Hayır! O Rabbine dönecek! Zira Rabbi, devamlı sûrette onun yaptıklarını görüyor, tek tek kontrol ediyordu. (Bu kontrolün de elbette böyle bir neticesi olacaktı.)
Hayır, (onun zannettiği gibi değil). Çünkü Rabbi onu görüb gözetiyordu. (Muhakkak kendisini hesaba çekecektir.)
Hayır; muhakkak Rabbı, onu görmekteydi.
Evet, şüphe yok ki Rabbi, onu görürdü.
Oysa gerçekten Rabbi onu görüyordu.
Hayır; gerçekten Rabbi, kendisini çok iyi görendi.
Bilin ki, Rabbi onu suphesiz gormekteydi.
Aksine Rabbi onu görmekte idi.
Hayır; gerçekten rabbi, kendisini çok iyi görendi.
Evet, öyle! Halbuki Rabbi, onda olan her şeyi görmekteydi!
Elbette dönecekti! Çünkü Rabbin onu gözlüyordu.
Hayır; gerçekten onun Rabbi, kendisini çok iyi görendi.
Aksine, Rabbi onu görüyordu.
Hayır, Rabbi O'nu görmekte idi.
Hayır! Rabbi onu iyice görmekteydi.
Doğrusu, Rabbi onu görmektedir.