قَدْ أَفْلَحَ مَن تَزَكَّى
Kad efleha men tezekkâ.
| kad | : olmuştur |
| efleha | : felâha, kurtuluşa erdi |
| men | : kimse |
| tezekkâ | : tezkiye oldu, nefsi afetlerden temizlendi |
(14-15) Hakıykat iyi temizlenen ve Rabbinin adını zikredib de namaz kılan kimse umduğuna erişmişdir.
(13-14) Sonra orada ne ölür ve ne dirilir. Muhakkak o kimse felâha ermiştir ki, temizlenmiştir.
Doğrusu felâh buldu tezekkî eden
Doğrusu felah bulmuştur temizlenen,
Doğrusu felah buldu (günahtan) temizlenen.
(14-15) Arınmış olan, Rabbinin adını anıp namaz kılan, saadete erişecektir.
(14-15) Arınan ve Rabbinin adını anıp, namaz kılan kimse mutlaka kurtuluşa erer.
(14-15) Temizlenen, Rabbinin adını anıp O'na kulluk eden kimse kuşkusuz kurtuluşa ermiştir.
(14-15) Kendini (inkâr, inâd ve kötülüklerden) arındıran, Rabbinin adını anıp namaz kılan kimse, cidden korktuğundan kurtulup umduğuna kavuşmuştur.
(14-15) Kendisini kötülüklerden arındıran, Rabbinin adını anıp namaz kılan, felaha erer.
Gerçekten kurtulmuştur, (küfür ve masiyyetten) temizlenen;
Doğrusu arınan, felah bulmuştur.
Gerçekten de kurtulur, murâda erer kendini temizleyen.
Doğrusu feraha ermiştir temizlenen,
Doğrusu, temizlenip arınan felah bulmuştur;
(14-15) Arinmis olan, Rabbinin adini anip namaz kilan, saadete erisecektir.
Doğrusu mutluluğa ermiştir arınan,
Doğrusu, temizlenip arınan felah bulmuştur;
(Bu dünyada) arınmayı başaran ise, (öteki dünyada) mutluluğa ulaşır,
Arınan kurtuluşa ermiştir.
Doğrusu, temizlenip arınan felah bulmuştur;
Kurtuluşa erdi arınan,
Doğrusu, mutluluğa ermiştir zekât veren;
Benliğini arındıran/zekât veren, kurtuluşa gerçekten ermiştir.
Kurtulmuştur arınan,