فَتَنَادَوا مُصْبِحِينَ
Fe tenâdev musbihîn(musbihîne).
| fe | : sonra, nihayet |
| tenâdev | : birbirlerine nida ettiler, seslendiler |
| musbihîne | : sabah olunca |
İşte sabaha karşı birbirlerini çağırdılar.
(20-21) Artık o bostan yanarak simsiyah kesilmiş gibi bir hale dönüverdi. Derken sabahladıkları vakit birbirlerine seslendiler.
Derken sabaha yakın birbirlerine seslendiler
Derken sabaha yakın birbirlerine seslendiler.
Derken sabahleyin birbirlerine seslendiler:
(21-22) Sabah erken: 'Ürünlerinizi devşirecekseniz erken çıkın' diye birbirlerine seslendiler.
(21-22) Derken, sabahleyin birbirlerine, “Haydi, eğer ürününüzü devşirecekseniz erkenden gidin” diye seslendiler.
(21-22) (Beri tarafta ise) onlar, sabah olurken: Madem devşireceksiniz, hadi erkenden mahsülünüzün başına gidin! diye birbirlerine seslendiler.
Sabahleyin birbirlerine seslendiler:
(21-22) Onlar ise olup bitenden habersiz, neşeli neşeli birbirlerine seslendiler: "Haydi, mâdem devşireceksiniz, çabuk ekininizin başına!"
Derken sabahleyin birbirlerine seslendiler:
Sabah erken birbirlerine seslendiler;
Sabahleyin birbirlerine sesleniyorlardı.
Sabah olurken birbirlerine seslendiler.
Nihayet sabah vakti birbirlerine seslendiler.
(21-22) Sabah erken: «Urunlerinizi devsirecekseniz erken cikin» diye birbirlerine seslendiler.
Sabahleyin birbirlerine seslendiler.
Nihayet sabah vakti birbirlerine seslendiler.
Sabah erken kalktıklarında birbirlerine seslendiler:
Sabahleyin birbirlerine seslendiler:
Nihayet sabah vakti birbirlerine seslendiler.
Sabah olduğunda seslendiler:
Sabahleyin birbirlerine seslendiler:
Sabaha çıktıklarında birbirlerine seslendiler:
Sabahleyin birbirlerine seslendiler: