بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ
Bel nahnu mahrûmûn(mahrûmûne).
| bel | : bilâkis, aksine, hayır |
| nahnu | : biz |
| mahrûmûne | : mahrum olan kimseler |
(Sonra hakıykatı anlayınca da) «Hayır, biz mahrum (kalmış) larız».
(26-27) Vaktâ ki o bostanlarını (o halde) gördüler, dediler ki: «Şüphe yok bizler elbette sapık kimseleriz. Hayır, biz mahrum kimseleriz.»
Yok biz mahrum edilmişiz
Yok, biz mahrum edilmişiz.» dediler.
«Yok, biz mahrum edilmişiz.» (dediler).
(26-27) Bahçeyi gördüklerinde: 'Herhalde yolumuzu şaşırmış olacağız; belki de biz yoksun bırakıldık' dediler.
(Gerçeği anlayınca da), “Hayır, meğer biz mahrum bırakılmışız!” dediler.
Yok yok, doğrusu biz mahrum bırakılmışız!
(26-27) Bahçeyi görünce : «Biz şüphesiz şaşırıp (başka yere) sapmışız, hayır biz mahrum kalmışız» dediler.
Çok geçmeden işi anlayınca: "Hayır! dediler, Doğrusu felakete uğramışız!"
(Etrafa bakınıp kendi bahçeleri olduğunu anladıkları zaman da): “-Hayır, (bahçenin bereketinden) biz mahrum edilmişiz.” dediler.
Hayır, belki de biz mahrum bırakıldık.
Hayır dediler, biz mahrûm olup gitmişiz.
Yok yok, doğrusu biz mahrum bırakılmışız!
"Hayır, biz (her şeyden ve bütün servetimizden) yoksun bırakıldık."
(26-27) Bahceyi gorduklerinde: «Herhalde yolumuzu sasirmis olacagiz; belki de biz yoksun birakildik» dediler.
Hayır doğrusu biz mahrum bırakıldık.
"Hayır, biz (her şeyden ve bütün servetimizden) yoksun bırakıldık."
(ve sonra da) "Hayır, galiba elimizden çıkmış!" (dediler).
-Hayır, Biz mahrum bırakıldık.
«Hayır, biz (her şeyden ve bütün servetimizden) yoksun bırakıldık.»
'Yok, yanlış gelmedik; mahrum kaldık.'
"Hayır, doğrusu biz mahrum bırakıldık!"
"Hayır, hayır! Biz mahrum edilenleriz."
'Yok, doğrusu biz yoksun bırakıldık.'