ثُمَّ أَوْلَى لَكَ فَأَوْلَى
Summe evlâ leke fe evlâ.
| summe | : sonra |
| evlâ | : daha uygun, münasip, müstahak, haketme |
| leke | : sana |
| fe | : artık, bundan sonra |
| evlâ | : uygun, münasip, müstahak, haketme |
Yine (hoşlanmadığın herşey) sana yaklaş (ıb çat) sın. Zîrâ (sen buna başkalarından daha çok) lâyıksın.
(35-36) Sonra yine vay sana! Vay sana. İnsan sanır mı ki, başıboş bırakılacaktır?
Evet, gerektir sana o belâ gerek
Evet gerektir o bela sana gerek!
Evet, gerektir o bela sana gerek.
Daha ne olsun, sana yazıklar olsun, yazıklar!
(34-35) “Bu azap sana lâyıktır, lâyık! Evet, lâyıktır sana, lâyık!” denecektir.
Evet, lâyıktır sana (o azap) lâyık!
Sonra yine yazıklar olsun sana yazıklar! (Sen bu azaba çok daha lâyıksın.)
Yazık ki sana ne yazık!
Sonra yine azab olsun sana, azab gerek!
Yine yazıklar olsun sana, yazıklar.
Sonra da kötülük sana gerek de gene kötülük sana.
Evet, lâyıktır sana (o azap) lâyık!
Yine müstahaksın, dahasına da müstahaksın.
Daha ne olsun, sana yaziklar olsun, yaziklar!
Yine vay başına geleceklere!
Yine müstahaksın, dahasına da müstahaksın.
yakınına, daha da yakınına!
Sonra sen buna layıksın!
Yine buna müstahaksın, dahasına da müstahaksın.
Yine lâyıktır sana, lâyık!
Yine yazık sana yazık!
Evet, çok uygundur sana bu bela, çok uygun!
Gerçekten sen bunu haketmiş bulunuyorsun.