وَأَنَّ إِلَى رَبِّكَ الْمُنتَهَى
Ve enne ilâ rabbikel muntehâ.
| ve enne | : ve muhakkak |
| ilâ rabbike | : Rabbinedir |
| el muntehâ | : dönüş (son varış) |
Şübhesiz ki en son gidiş ancak Rabbinedir.
(39-42) Ve şüphesiz ki, insan için kendi çalıştığından başkası yoktur. Ve elbette ki, çalışmasını yakında görecektir. Sonra (onun çalışması) en tamam bir mükâfaat ile mükâfaatlandırılacaktır. Ve şüphe yok ki, en son gidiş Rabbinedir.
Ve elbette nihayet rabbına gidilecek
Ve elbette sonunda Rabbine gidilecektir.
Ve şüphesiz en son varış, Rabbinedir.
Doğrusu son varış Rabbinedir.
Şüphesiz en son varış Rabbinedir.
Ve şüphesiz en son varış Rabbinedir.
Ve elbette son varış Rabbınadır.
(36-44) Yoksa o Mûsâ’nın ve o çok vefalı İbrâhim’in sahifelerinde bulunan şu kesin gerçekler hakkında bilgi edinmedi mi ki: Hiçbir kimse başkasının günah yükünü çekemez. İnsan, emek ve gayretinin neticesinden başka şey elde edemez. Bu gayretinin semeresi de ileride ortaya çıkacaktır. Emeğinin karşılığı kendisine tam tamına ödenecektir. Elbette son durak, Rabbinin huzuru olacaktır. O’dur güldüren ve ağlatan; O’dur öldüren ve yaşatan.
Şübhe yok ki, nihayet Rabbine gidilecek.
Muhakkak ki en son varış, Rabbınadır.
Ve şüphe yok ki son varılacak tapı, Rabbinin tapısıdır.
Ve şüphesiz en son varış Rabbinedir.
Elbette son varış Rabbine olacaktır.
Dogrusu son varis Rabbinedir.
Sonunda kesinlikle Rabb'inin huzuruna varılacaktır.
Elbette son varış rabbine olacaktır.
ve (bütün mevcudatın) başı ve sonu Rabbinin katındadır;
Kuşkusuz en son varış Rabbinedir.
Elbette son varış Rabbine olacaktır.
Rabbinedir en son varış.
Ve sonunda senin Rabbine varılacaktır.
Hiç kuşkusuz, son varış Rabbinedir.
Son varış Rabbinedir.