بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ
Bel nahnu mahrûmûn(mahrûmûne).
| bel | : hayır |
| nahnu | : biz |
| mahrûmûne | : mahrum bırakılanlar |
«Daha doğrusu biz (umduğumuzdan) mahrum kalmışlarız».
(66-68) «Şüphe yok ki, biz çok ziyana uğramışlarız (derdiniz). Belki biz mahrum kimseleriz (diye söylenirdiniz).» Şimdi gördünüz mü, içer olduğunuz suyu?
Daha doğrusu büsbütün mahrumuz!..
doğrusu büsbütün mahrum olduk!»
«Doğrusu, biz yoksul bırakıldık» (derdiniz).
(65-67) Dilersek Biz onu çerçöp yaparız, şaşar kalırsınız; 'Doğrusu borç altına girdik, hatta yoksun kaldık'.
“Daha doğrusu büsbütün mahrumuz!”
Daha doğrusu, biz yoksul kaldık» (derdiniz).
(66-67) Ve «doğrusu borç altına girdik, hattâ büsbütün mahrum kaldık» (dersiniz).
Hatta doğrusu biz rızıktan mahrum kaldık, sefalete mahkûm olduk." derdiniz.
Daha doğrusu (beklediğimiz mahsule karşılık) büsbütün mahrumuz.”
Daha doğrusu biz mahrumlarız.
Hayır, biz mahrûm olduk.
Daha doğrusu, biz yoksul kaldık" (derdiniz).
"Hayır, biz büsbütün yoksun bırakıldık."
(65-67) Dilersek Biz onu cercop yapariz, sasar kalirsiniz da soyle dersiniz: «Dogrusu borc altina girdik, hatta yoksun kaldik".
Daha doğrusu her şeyimizi kaybettik.
"Hayır, biz büsbütün yoksun bırakıldık."
Yok yok, aslında (geçinme imkanlarımızdan) mahrum bırakıldık!" (diyerek).
(66-67) -Borca battık, hayır biz mahrum bırakıldık, dersiniz.
«Hayır, biz büsbütün yoksun bırakıldık.»
'Biz mahrum kaldık' diye.
"Doğrusu, biz yoksun bırakıldık!" (derdiniz).
"Doğrusu mahrum bırakıldık biz."
'Doğrusu, yoksun bırakıldık.'